Çocuğun bağımsızlığının geliştirilmesi

Çocuğun bağımsızlığının geliştirilmesine doğrudan doğruya geçmeden önce, öncelikle ailenin kompozisyonundan bahsetmeliyiz. Gerçek şu ki şu andaBirçok çocuklu birkaç aile. Çoğu durumda yetişkinlerin sayısı hakimdir, bu nedenle genç yaştan itibaren çocuğun yalnızca ebeveynleri tarafından değil, aynı zamanda amcalar ve teyzeler, dedeler tarafından da çevrelenmesi sağlanmaktadır. Bazen büyükanneler ve büyükbabalar bile. Çocuk bezlerinden bir çocuk, her şeyi kendisi yapan etrafındaki yetişkinleri görmeye alıştıysa, bağımsızlığın hangi gelişimi olabilir ki?

Çocuğun bağımsızlığının gelişimi tabii ki doğumdan değil, 2-3 yaşına kadar başlamalıdır.. Bu çağda birinin aşı olması gerekirBir çocuğun kendini soyunma ve oyuncaklarını temizleme alışkanlığı. Yetişkinlerin yardıma ihtiyacı olmadığından, ebeveynlerin bu işi kendileri yapmaları daha kolaydır. Bu nedenle, çocuğa alışması, ona her şeyin rahatça geçmesi, çünkü annem ve babam onun için her şeyi yapacaktır.

Uygulamada görüldüğü gibi, bağımsızlık gelişimini reddeden çocukların okuldaki görevleri yerine getirmesi çok daha zordur. Herhangi bir sıkıntıdan korkuyorlar ve herhangi bir sorundan önce geçiyorlar. Bu tür çocuklar hiçbir zaman lider olmayacak, çünkü karar verme ve yükümlülüklerini yerine getirme konusundaki bağımsızlıkları neredeyse gelişmemiştir.

Başka bir sorun - dadılar ve mürtedler. Birçok ebeveyn, çocuğuDadı, bağımsızlıklarını geliştirdiler. Ancak başka ne olur, çünkü çocuğun annesi yok, bu yüzden her şeyi kendisi yapmak zorunda kalıyor mu? Ne olursa olsun. Hemşireler çocuğun ardından kendilerini bir şeyleri çıkarmak için daha kolaydır, ya da onu yapmak için zorlamaktan daha kolaydır. Bu nedenle, bu gibi anlar hemen mürebbiye ile tartışılmalıdır.

Peki çocuğun bağımsızlığını nasıl geliştirmeye başlamalıyız? Her şey küçük bir ev bağımsızlığıyla başlar. Çocuk kıyafet öğrenmeli ve kendisini çıkarmalıgiysiler. Ayrıca, başkaları için en azından en az bakım verilmelidir. Herhangi bir fizibil yardım, sadece bir battaniye getirelim, kendi tarafından çocuk tarafından yapılmalıdır. Unutulmamalıdır ki sadece bakıma ve bakıma ihtiyacı vardır.

Hane halkının bağımsızlığı bir çocuğa aşılandığında, bir sonraki aşamaya geçebilirsiniz - ev işleri. Tabii ki, bu zaten çocukların gücünün içinde birazcıkancak 4 yaşındaki çocuk masaya çatal ve kaşık da koyabilir. Bu yaştan itibaren çocuğa her gün gerçekleştirmesi gereken görevleri verebilirsiniz.

Bir çocuğun bir şey için sorumluluğunu üstlenmek de gerekmez. Örneğin, ona çiçek bakmak için güvenebilirsiniz. Her durumda, çocuğun inisiyatifini kendisi için bir şeyler yapmaya teşvik edin. Evet, bir yetişkinin yardımı olmadan çocuğun yardımı olmadan yalnız başına baş etmek daha kolaydır, ancak günlük ev işlerine çok önemli olanı budur.

Çocuğun bu şekilde bağımsızlığını geliştirmesi, çocuğun iradesini ve karakterini oluşturur. Sonuçta, eğer bir çocuk ailenin içinde herhangi bir şey yapmak istemiyorsa, dış dünyada bağımsızlık sorunu söz konusu olamaz.

Bu arada, bağımsızlık eksikliği büyük şehirlerdeki çocukların problemidir. Sürekli olarak yetişkinlerden biriyle kalıyorlar,onlar için tüm işi kim yapar. Anaokulu, okul veya dadı olun. Küçük kasaba ve köylerde çocuklar genellikle kendilerine bırakılır. Genellikle evde yalnız kalırlar ve kendileri ile yalnız kalmaya alışkındırlar. Bu nedenle, hızla bağımsız olurlar.

Gördüğünüz gibi, çocukların bağımsızlığının gelişimi, entegre bir yaklaşım, çocuğun sürekli çalışması ve yetişkinler için büyük bir sorumluluk gerektiren çok yönlü bir süreçtir.