Montessori Sistemi

Maria Montessori, dünyaca ünlü İtalyan bir öğretmen, bilim insanı ve düşünür. En azından onun menüsü üzerine, 1988'de bunu söylüyorUNESCO, John Dewey, Georg Kershensteiner ve Anton Makarenko ile birlikte, 20. yüzyılda pedagojik düşünme biçimini tanımlayan dört öğretmenden biri olarak görüyor. 19. yüzyılın sonlarında kendisi tarafından geliştirilen Montessori sistemi, Batı Avrupa'daki çocukların erken gelişimi için en popüler yöntemlerden biri haline geldi.

Montessori sistemi şu temellere dayanıyor: İlke "Kendim yapmam için bana yardım et". Maria çocuğun öğrenmesi gerektiğinden emindihepsi tek başına ve öğretmenin görevi ona bunun için en rahat koşulları sağlamaktır. Montessori'nin kalbinde, çocuğun kişiliğini, öz-değerini koydu. Ona göre, çocuklar dış müdahale, zorlama ve eleştiri olmaksızın özgürce öğrenmelidirler. Öğrenme, önemli dış motivasyon ve iç değildir - iç öğrenme - yeni öğrenmenin doğal bir keyfi.

Çocuğun uyumlu gelişimi için en uygun koşulları yaratmak için, özel hazırlanmış didaktik çevre. Montessori sistemi, çeşitli bölgelere ayrılmış çalışma odalarını kullanır; her bölge belirli amaçlara hizmet eder. Pratik bölge (gerçek yaşam bölgesi) (Vb, ayakkabı bağcıklarını düğmelerini yapıyor) temel ev becerileri öğrenme için tasarlanmış. Öğrenmenin temel yolu, karşılıklı taklittir. Içinde duyusal gelişim bölgesi çocuk nesnelerin özelliklerini (boyut, şekil, renk, malzeme, yoğunluk) tanır. Içinde motor aktivite bölgesi Çocuklar hareketleri koordine etmek için egzersizler yapar. Montessori sisteminin kullanıldığı okulun programına bağlı olarak, ek bölgeler: Dil, matematik, coğrafya, müzik, sanat, dans vb.

Her bölgenin kendi alanları vardır. bir takım öğretici materyal. Çocuğa bu materyali seçmek serbesttir,eğiticinin yapabileceği azami bir kez çocuğa nasıl kullanılacağını göstermektir. Sınıflar sırasında çocuk, özgürce sınıf etrafında hareket edebilir ve en çok sevdiği şeyi yapabilir. Bu tür dersler sırasında grubun gürültülü ve kaotik olduğu anlaşılıyor; öyle değil. Montessori sistemi çocuklara başkalarının çıkarlarına saygı duymayı öğretir, onların kişisel özgürlüğünün başka bir kişinin özgürlüğünün başladığı yerde sona erdiğini anlamalarına yardımcı olur.

Yani, Montessori sistemininpratikte bir öğretmen için yer bırakmıyor mu? Öyle değil. Sadece öğretmenin Montessori sistemindeki rolü özel bir şeydir - fakat bu geleneksel pedagojideki rolünden daha az önem taşımaktadır. Öğretmenin ana görevi - Çocuklara sınıflar için en uygun ortamı hazırlamak, onlara öğretici materyallerle nasıl düzgün bir şekilde çalışacaklarını göstermek ve çocukların yapmasını engelleyen dış etkenleri etkisiz hale getirmek.

Öğretmen öğrenme sürecine müdahale etmez, değil.çocuğu eleştirir, zorla angaje olmaz, görevlerin yerine getirilmesini kontrol etmez. Montessori sistemi çocuğa kendisi sorana kadar dokunmamayı gerektirir. Ancak aynı zamanda öğretmen daima tetikte olmalı ve Çocuğun yardım taleplerine mümkün olduğunca çabuk cevap vermek. Ayrıca öğrencilerin başarılarını sürekli olarak izlemeli ve gerekirse onlara daha karmaşık ödevler sunmalıdır.

Montessori sisteminin hem artı hem de eksiği vardır. Belki de artılarla başlayalım. Bu teknik, çocuğun bağımsız hale gelmesine, kendinizi ve dünyayı tanımayı öğrenmesine, yetişkinlerin yardımı olmadan kendinizi hayatta yönlendirmeye, başkalarına saygılı olmaya yardımcı olur. Çocuğun gelişimi mümkün olduğu kadar doğaldır.. Ancak Montessori sistemi vurgulandı(analitik kabiliyetler, motor becerileri) ve sağ hemisferin yaratıcı işlevleri neredeyse etkilenmez. Montessori okulları rol oyunları, kitaplar veya çizimler kullanmazlar. Böyle bir sistem üzerinde eğitim gördükten sonra çocuğunuz zor olacak modern okul koşullarına uyum sağlamak.

Bu nedenle, Montessori sistemi klasik biçimde nadiren kullanılmaktadır. Ama ile Montessori pedagojisinin ilkelerinin diğer eğitim sistemleriyle ustaca birleşimi etkileyici sonuçlar elde edebilirsiniz.